Sürünerek hücremin köşesine doğru gidiyorum. Dilini bilmediğim bu kılıksız adamlar, anlamadığım şeyler söyleyerek odanın bir köşesinde bekliyorlar. Sinirliler, ağzımdan tek kelime alamadıklarından. Alamazlar da puştlar. Yarı baygın halde o güne dönüyorum kafamda. Araç çöl yolunun kenarına doğru yanaşıp hafif bir sarsıntıyla durmuştu. Şoför kapısını açıp inerken kimsenin beklemediği açıklamasını yapmıştı. – Sigara molası! Biliyorduk zaten, kimse de sormamıştı. Kendi dilinde…